Sądownictwo polubowne (arbitraż) to niepaństwowa instytucja prawna znajdująca się poza systemem sądownictwa powszechnego, powołana ustawą do rozstrzygania sporów cywilnych (głównie gospodarczych) przez specjalnie do tego powołane osoby (arbitrów) i według szczególnych zasad proceduralnych i materialnych. Zasadą arbitrażu jest to, że strony postępowania mają bezpośredni lub pośredni wpływ na wybór arbitrów oraz zasady rozstrzygania sporów.
Sądy polubowne organizacyjnie dzielą się na sądy powoływane przez strony dla rozstrzygnięcia określonego sporu, zwane sądami "ad hoc" oraz na sądy stałe powoływane przez różne instytucje.
Sądy polubowne zapewniają szybkie rozstrzygnięcie sporów, zaś ich wyroki posiadają ten sam walor i znaczenie, co wyroki sądów powszechnych. Nadają się na tych samych zasadach do egzekucji, jak orzeczenie sądów powszechnych.
Sądy Polubowne są szybsze i w ostatecznym rachunku znacznie tańsze, niż sądy państwowe.
W sądach polubownych sądzą arbitrzy wybrani przez strony, zwykle osoby do których strony mają zaufanie wiedząc, że znają one specyfikę rozpatrywanej materii procesowej. W sądownictwie powszechnym strony nie mają żadnego wpływu na wybór składu orzekającego.
Spory, które można rozstrzygać za pomocą sądów polubownych:
- spory majątkowe,
- o charakterze cywilno-prawnym.
